‘Pap, ben ik dik?’ vroeg mijn zoontje laatst aan me. Voordat ik er erg in had, had ik gereageerd: ‘Nee, jij bent Robin’. Hij dacht dat ik een grapje maakte, maar toen ik er over nadacht, realiseerde ik me dat dat ook echt is wat ik wilde zeggen.
Ik heb last van overgewicht, daar worstel ik al een hele tijd mee, de ene keer wat erger dan de andere keer. En als je het mij zou vragen, zou ik het waarschijnlijk wel zeggen: ‘Ik ben dik.’ Maar eigenlijk is het heel onhandig om dat te zeggen, want op die manier wordt het bijna een soort van identiteit.
Ik ben namelijk helemaal niet dik, ik ben Martin en ik heb last van dikte :). Het zijn maar een paar woorden, maar toch een wereld van verschil.
Ik ben niet mijn gewicht,
ik ben niet dun, ik ben niet dik.
Mijn weegschaal definieert mij niet,
want ik ben gewoon ik.