Als er iets gebeurt, kun je ontzettend je best doen om er niet teveel bij stil te staan. Dit gaat vooral op voor vervelende dingen, want waarom zou je niet blij willen zijn? Helaas is het zo dat je uiteindelijk waarschijnlijk niet aan die gevoelens kunt ontsnappen.
Of het nu angst is, woede of teleurstelling, uiteindelijk moet het eruit. Niet alleen omdat het je geestelijk uitput om te doen alsof alles goed is, maar omdat je er ook fysiek last van kan krijgen. Gespannen spieren kunnen allerlei pijn tot gevolg hebben bijvoorbeeld, maar ook slaapgebrek en alle gevolgen daarvan komen op een gegeven moment om de hoek kijken.
Het is logisch dat je niet voor iedereen wilt laten zien hoe je je voelt. Maar als je alleen bent, of met iemand die je vertrouwt, kan het ontzettend opluchten om een keer toe te geven hoe je je nou echt voelt. Door te huilen of desnoods een potje te schreeuwen, kun je al een deel van de spanning laten gaan.
Uiteraard zijn niet alle gevoelens zo makkelijk op te lossen, maar toegeven aan jezelf hoe je je voelt en daar iets mee doen, is stap 1. Hopelijk lucht het op.
Dat is waarover dit gedicht gaat:
Je kunt gevoel niet onderdrukken,
wat voor truc je ook verzint.
Het zal misschien eventjes lukken,
maar de emotie overwint.
Lees ook:
Relaties
Kracht
Positiviteit
