In het gedicht van gisteren had ik het over het verwerken van verdriet, en dat het je soms ineens keihard kan raken, zelfs als je dacht dat je het jaren geleden al achter je had gelaten. Het deed me denken aan een verhaal dat een vriend van me ooit vertelde, toen ik mijn moeder net was verloren. Hij maakte zich zorgen over de manier waarop ik rouwde, omdat ik ondertussen gewoon verderging met mijn leven. Hij vertelde me over het overlijden van zijn vader en hoe hij dacht dat hij alles verwerkt was. Tot hij jaren later met zijn zus in de auto zat, en ze allebei ineens zo lang en hard moesten huilen dat ze de auto aan de kant moesten zetten.
Ik luisterde naar zijn verhaal, maar vroeg me af wat er mis was met die situatie. ‘Jullie hebben het verwerkt toen je er klaar voor was, dat is toch alleen maar mooi?’ En zo zie ik het nog steeds. Het deed me denken aan dit gedicht, omdat je soms, op een willekeurig moment, ineens overmand wordt door emoties, en dan rollen de herinneringen over je wangen. Eigenlijk is dat alleen maar prachtig.
Daarover gaat het gedicht van vandaag:
Soms stromen de herinneringen,
samen met verlangen,
in tientallen kleine glinsteringen,
ineens over je wangen.
Lees ook:
Zelfvertrouwen
Positiviteit
Dromen
Prachtig ,dit gebeurd bij mij regelmatig, als ik denk aan mijn 2 zoons die ik niet zie.
Het kan je inderdaad zomaar overvallen.
Wilde dat ik eens goed kon huilen. Soms rolt er, bij bepaalde berichten, een traan over mijn wang. Meer niet, dit terwijl ik toch heel emotievol en gevoelig ben. Tranen zitten hoog, maar komen/rollen niet.
Super mooi. Dank je Martin
Dankjewel voor deze mooie boodschap!
Mooi
dit is een mooie, het kan ook met fijne herinneringen!
Prachtig gedicht, zo herkenbaar.
Mooi pakkend gedicht.
Ja bij mij is het ook zo.
Zo ontzettend mooi
Mooi geschreven gedicht. Net als alle reacties heel herkenbaar. Mijn moeder is 3 jaar geleden en mijn vader 21 jaar geleden overleden. Denk nog regelmatig aan hun en ook op de vreemdste momenten. Je moet gewoon even huilen en je hier niet voor schamen om je verdriet te laten gaan.
Zo mooi
Zo prachtig toevallig vandaag foto’s van zeg 10 jaar geleden.
Wat kan er veel veranderen .
Soms mis ik mijn ouders zo erg, ondanks het feit dat mijn vader dit jaar 25 jaar geleden overleed en mijn moeder 10 jaar. Maar ik zou ze zoveel willen vragen soms.
Prachtig gedicht.
Zo waar, tranen komen soms zomaar op en komt het gemis van mijn lief weer keihard binnen, nu al 1.5 jaar.
Ik kijk elke dag uit naar uw wondermooie spreukgedachten🙏bedankt daarvoor
Dank voor beide gedichten het is zowaar je denkt dat je het na 6jaar een plaatsje hebt gegeven maar niets is minder waar. Vandaag zouden we onze 40 jarige trouwdag vieren. Het mocht helaas niet zo zijn
Goedemiddag Martin,
Dat kan opeens gebeuren terwijl je dacht dat het weer ging.
Vooral in deze tijd van narigheid en wat mensen elkaar een verdriet aandoen.
En sta je ook machteloos.
Fijne dag daar!
Martin,
Dit is voor mij zo herkenbaar.
Ik heb mijn eerste man verloren met 38 jaar
Mijn dochter met 40 jaar .
8 weken geleden mij. tweede man.
Je moet er dwars doorheen je kan er niet om heen
Maar elk rouw proces is toch anders..
Dat de herinneringen weer opgerakeld worden, gebeurt door een “Trigger” De rechter hersenhelft (die geen tijd kent!) zet iets in werking, alsof het NU gebeurt. Maar dat komt omdat er in het NU iets voorvalt, dat deze langgeleden sensatie weer presenteert, alsof het NU gebeurt. We denken dat we iets verwerkt hebben, maar kennelijk is dat niet zo. We moeten verder met ons leven. Zeker in onze Rat,s race maatschappij. Het integreren van zulke herinneringen kan alleen door rouwen, weer opnieuw die pijn doorleven. Het is een proces, en er is geen knop voor, want zo “werkt” het Leven niet.
Zo is dat ook bij mij. Soms gaat het een hele tijd goed. Maar dan ineens is er weer dat verdriet van al lang verloren dierbaren. Dan schiet ik weer helemaal vol, en moet ik erg huilen. Hartelijke groet. Laurens.
Wow.
Bij het lezen van dit gedicht komen de tranen alweer.
Jaren geleden is mijn oma overleden toen ik aan de andere kant van de wereld zat en niet in de gelegenheid was om terug te keren. Ik heb toen geprobeerd op een andere manier afscheid te nemen.
8 jaar later overleed een vriendin terwijl zij aan de andere kant van de wereld zat. Dat verlies heeft me zo hard geraak dat ik weken aan een stuk moest huilen.
Ergens denk ik dat daar ook het verdriet om mijn lievelingsoma bij zat.
Sinds de geboorte van mijn dochtertje stromen de tranen veel vaker en soms weet ik niet eens echt waarom.
Zal toch wel een soort van verwerking zijn.
Dank je voor het gedicht
……. en de tranen die al sinds het begin van dit berichtje over min wangen biggelen😭🤭
Wow wat een pakkende gedichten de laatste 2 dagen ik ben nu aan een rouwproces bezig nadat mijn vader plotseling overleden is in november. Dat mijn moeder overleden is dit jaar al weer 24 jaar geleden in september. ik was een jonge dame van 23 die de zorg voor mijn 2 broers op mijn nam omdat mijn vader voor brood op de plank zorgde. En de laatste 8 jaar ook mantelzorger was voor mijn vader omdat hij hersenletsel had door een scooterongeluk. Nu Heb ik tijd over ondanks dat ik een zorgmama ben van een geweldige dochter van bijna 12 met een lichamelijke beperking.
Je slaat de spijker op de kop én weet dat dan ook nog eens in de juiste woorden te gieten. Wat prachtig, Martin! Dankjewel.
Prachtig