Wanneer ik een gedicht schrijf over jezelf vergeten, over het feit dat het belangrijk is om eerst voor jezelf te zorgen voordat je voor een ander kan zorgen, dan zijn de reacties altijd heel wisselend. De één is het er volledig mee eens, de ander heeft altijd geleerd om zichzelf op de laatste plek te zetten.
Ik vind bescheidenheid heel belangrijk, maar ik gebruik graag de metafoor van het vliegtuig. Wanneer je in een vliegtuig zit, en de luchtdruk valt weg, dan moet je éérst het zuurstofmasker bij jezelf opzetten en dan pas bij je kinderen. De reden is duidelijk: als je bewusteloos bent, kun je je kinderen niet meer helpen.
En zo werkt het ook in de rest van het leven. Voor jezelf zorgen betekent niet dat je egoïstisch bent of dat je alleen maar aan jezelf denkt. Het betekent dat je je eigen vuurtje brandende houdt, zodat je die warmte aan anderen door kunt geven. Daarover gaat dit gedicht.
Je kunt anderen niet helen,
als je om jezelf niets geeft.
Een kaars kan ook zijn vuur niet delen,
als hij zelf geen vlam meer heeft.
Jezelf vergeten… – Dichtgedachten #836
