Als mensen hebben we heel makkelijk een oordeel klaar over een ander. Vaak zonder dat we diegene daadwerkelijk kennen, zonder een idee te hebben van iemands achtergrond of beweegredenen.
Het komt vast ook voor dat iemand over jou ineens een oordeel velt. Het is een natuurlijke reactie om dan in de verdediging te schieten, maar het kan ook geen kwaad om even stil te staan bij wie het zegt.
Is het iemand wiens mening jij belangrijk vindt? Is het iemand die jou goed kent, en die iets aangeeft omdat hij of zij om je geeft? Of is het iemand die je eigenlijk helemaal niet goed kent, en aan wie je helemaal geen verantwoording hoeft af te leggen?
Als het dat laatste is: waarom maak je je hier dan druk over? Is het niet veel belangrijker dat jij blij bent met wie je bent, hoe je op zaken reageert en hoe je in het leven staat? Als een ander een andere mening heeft, hoeft dat toch helemaal geen ramp te zijn?
Dus op het moment dat jij kritiek krijgt, ga dan na of je het eens bent met de kritiek, of dat je zelf eigenlijk heel tevreden was met hoe je iets hebt aangepakt. Sta je achter je handelingen? Dan is het ontzettend jammer voor de ander als diegene het anders zou hebben aangepakt.
Denk je dat er toch een kern van waarheid in zit? Dan kan het soms ook geen kwaad om zelfreflectie toe te passen. Is er iets dat je toch beter of anders had kunnen doen? Maar zorg ervoor dat je zelf wilt veranderen, en je niet anders voordoet om iemand anders tevreden te stellen. Want daar heeft uiteindelijk niemand iets aan.
Daarover gaat dit gedicht:
Schaam je nooit voor wie je bent,
door de mening van een ander.
Jij hebt jouw hart het langst gekend,
accepteer haar of verander.
Lees ook:
Zelfvertrouwen
Zelfvertrouwen
