Werken om te leven – Dichtgedachten #500

Er zijn een heleboel dingen in je leven die je aandacht moet schenken. Werk, kinderen, huisdieren, je partner, vrienden of vriendinnen, familieleden, huishouden, boodschappen, andere klusjes en als je nog wat tijd over hebt, jezelf.

Er is een reden dat ik werk vooraan heb gezet, en jezelf achteraan. Veel mensen werken namelijk heel veel, en doen vaak ook nog eens meer dan er daadwerkelijk van hen verwacht wordt.

Dat is ontzettend mooi en als je dat doet dan siert je dat, maar het is lang niet altijd nodig. Er is een reden dat er op een gegeven moment wetten zijn ingevoerd die aangeven hoe lang werkdagen in principe zijn.

Dit is absoluut geen pleidooi om allemaal maar met de pet naar je werk te gaan gooien. Maar dit is wel een aanmoediging om soms even na te denken: is de balans er nog wel? Geef ik nog wel prioriteit aan de juiste dingen? Werk moet namelijk een ondersteunend onderdeel van je leven zijn: iets om de rest van het leven makkelijker te maken door het inkomen dat je ervoor krijgt, en hopelijk ook door de voldoening die je eruit haalt. Niet iets waardoor je ook in je vrije tijd in de stress zit of dat je leven beheerst.

Dat is de boodschap achter het volgende gedicht:

We vergeten het vaak even,
al weet niemand echt waarom.
We werken om te leven,
absoluut niet andersom.