In de wereld van getallen,
er er niets simpelers dan dit.
Vijf min één, een som, een uitkomst,
waar een logica in zit.
In de wereld die van mij is,
is de som iets meer dan dat.
Vormt het de dag waarop ik kreeg,
wat ik niet wist dat ik niet had.
Het roer ging om, alles werd anders,
niet altijd goed, soms juist heel slecht.
Maar in vijf min één jaar nooit getwijfeld,
want onze achtbaan is oprecht.
Ik ben niet meer wie je toen ontmoette,
ook jij bent anders dan voorheen.
Dat is, denk ik, niet te vermijden,
wanneer je samen leeft als één.
Soms ben ik bang, bang van gedachten,
over later, jij weet waarom.
Maar als jij kijkt, zelfs zonder praten,
slaat die stemming doorgaans om.
Ik hou soms vast aan het verleden,
zit met de toekomst in m’n maag.
Gelukkig is er altijd iemand,
die me terughaalt naar vandaag.
Ik weet niet of ik je mag bedanken,
je geeft geen gunst, maar een gevoel.
Maar als geluk ook als bedankt telt,
dan is dat wat ik bedoel.
Een leven kan zo raar verlopen,
gelukkig, samen, triest, alleen.
Mijn leven is in een som te vangen,
alleen vandaag dan, vijf min één.
x