Wanneer ik een gedicht schrijf over het najagen van je dromen, dan krijg ik vaak reacties van mensen die aangeven dat ze we zouden willen, maar niet durven. Die angst is mij niet onbekend, maar er is één angst groter dan de angst om te falen en dat is de angst om ooit wakker te worden aan het einde van mijn leven, en me te realiseren dat ik mijn mooiste kansen gemist heb.
We roepen heel vaak ‘je leeft maar één keer’ maar realiseren ons lang niet altijd wat dat betekent. Er komt een moment dat je leven bijna voorbij is, dat er écht geen tijd meer is om te doen waar je van droomt. Als je bang bent, als je piekert over alle mogelijke consequenties, denk dan aan dát moment. Niets is zo verdrietig als niet doen met je leven wat je ermee doen bent. Angst mag je remmen, maar niet blokkeren. Leef het leven waar je recht op hebt.
Probeer het mooiste na te streven,
volg je gevoel en intuïtie.
Onthoud, dit is je leven,
geen generale repetitie.
