Naar het water staren – Dichtgedachten_2209

In de 19e eeuw was er een jonge vrouw genaamd Gertrude. Ze woonde in een klein dorpje aan de kust en had altijd al gedroomd van avontuur op zee. Op een dag besloot ze haar dromen na te jagen en zich aan te sluiten bij een groep vissers die verderop woonden.

Gertrude leerde snel hoe ze moest vissen en navigeren op zee, maar het duurde niet lang voordat ze geconfronteerd werd met uitdagingen. Tijdens één van hun reizen werden ze overvallen door hevige stormen, waardoor hun boot ernstig beschadigd raakte.

Terwijl haar medevissers in paniek raakten, bleef Gertrude kalm. Ze begreep dat als ze naar het water zou blijven staren zonder actie te ondernemen, zij gestrand zouden blijven. Dus nam zij het initiatief om zelfstandig reparaties uit te voeren aan de boot terwijl haar collega’s toekeken.

Dankzij Gertrudes vastberadenheid slaagden zij erin om veilig terug naar huis te varen. Haar daadkrachtige optreden inspireerde niet alleen haar medevissers, maar ook andere vrouwen in het dorp om voor zichzelf op te komen en hun eigen pad na streven.

Deze anekdote illustreert dat je alleen door actie kunt bereiken wat je wilt; passief toekijken zal nooit leiden tot succesvolle resultaten.

Daarover gaat het gedicht van vandaag:

Je kunt wel naar het water staren,
maar dan blijf je dus gestrand.
Alleen door zwemmen en door varen,
kom je aan de overkant.

Het voorbeeld uit de geschiedenis heb ik opgezocht met behulp van AI. Ik lees dat natuurlijk nog even door, maar met 31 gedichten per maand mis ik soms nog wel iets. Mocht het niet accuraat zijn, of om andere redenen de plank misslaan, laat me dat dan weten, dan pas ik het aan.

Lees ook:

Kracht

Doorzetten