Ik schrijf redelijk veel gedichten over dromen, en dat komt omdat dromen voor mij heel belangrijk zijn. Dromen helpen je verder kijken dan de situatie waarin je je nu bevindt. Ze helpen je nadenken over wat je graag anders zou zien, en hopelijk ervoor te zorgen dat je die andere realiteit waarheid weet te maken, méér doen dan in dromen leven.
Natuurlijk kan dat niet altijd. Je kunt nu eenmaal niet al je dromen waarmaken, omdat sommige dromen niet realistisch zijn. Er wordt vaak gezegd: ‘Als je maar genoeg wil kun je alles’, maar dat is natuurlijk niet waar. Als je slechtziend bent, valt je droom om luchtvaartpiloot te worden toch echt in duigen, om maar eens een voorbeeld te noemen.
Maar je kunt wel vérder dromen, denken wat je binnen de grenzen van je bestaan wél voor elkaar kunt krijgen, en dat is het moment waarop je zult ontdekken dat misschien niet álles kan, maar wel veel meer dan je had gedacht. En daarom ben ik zo’n voorstander van, niet alleen dromen, maar vooral ook alles doen om die dromen waarheid te maken. Daarvoor moet je in het diepe springen, dat is eng, maar vooral ook heel nuttig. Daarover gaat dit gedicht.
Ik blijf in het diepe springen,
om dit bestaan een kans te geven.
Ik wil sterven met herinneringen,
niet alleen in dromen leven.
In dromen leven – Dichtgedachten #923
