Als ik morgen op je afstap met een zak geld, zou jij dan alle informatie die je over je kind hebt aan mij geven? Foto’s, belangrijke gebeurtenissen in zijn / haar leven, informatie over ziektes, álles. En vind je het dan goed dat ik daar alles mee mag doen wat ik wil?
Als ik voor je deur stond met zo’n aanbod, zou je waarschijnlijk niet weten hoe snel je die deur in m’n gezicht moest gooien en zou je misschien zelfs overwegen om de politie te bellen. En terecht. Kinderen kunnen zichzelf niet beschermen, dat moeten wij voor ze doen, toch?
Facebook voor kinderen
Ik denk dat we het daar allemaal wel over eens kunnen zijn en toch, tóch zie ik steeds vaker mensen die een Facebook-account aanmaken voor hun kinderen. Op zich heb ik daar niet zoveel problemen mee. Social media is van deze tijd, en ik vind het logisch dat je 8 of 9-jarige zoon of dochter graag op Facebook wil om met vriendjes te communiceren (en neem aan dat je dan een oogje in het zeil houdt). Vriendschapsverzoeken van kinderen, of het nu neefjes of nichtjes zijn of de buurjongen, accepteer ik niet. De reden daarvoor is simpel: er komen best heftige dingen voorbij op Facebook, en ik wil daarop kunnen reageren zonder dat ik direct jonge ogen daarmee confronteer. Het is niet aan mij om te zeggen dat Facebook geen plek voor kinderen is, maar ik kan er natuurlijk wel voor kiezen om ze zelf niet onnodig te confronteren met zaken waar ze nog niet mee geconfronteerd hoeven worden.
Baby’s op Facebook?
Dus ja, tieners (of bijna-tieners) op Facebook, dat begrijp ik wel. Wat ik níet begrijp is dat ik steeds meer ouders zie die een Facebook-account aanmaken voor hun pasgeboren baby. Het idee daarachter is vrijwel altijd doorspekt met goede bedoelingen: ‘Dat is toch prachtig, als hij dan straks 16 is, is zijn hele leven in kaart gebracht en heeft hij alles bij elkaar’ of ‘het is voor mij eigenlijk meer een soort online fotoboek voor familie en vrienden zodat ze alles kunnen volgen’. Dat zijn op zich logische redenaties, ware het niet dat de meeste mensen niet de moeite nemen om de privacy-instellingen aan te passen waardoor alles open en bloot ligt voor de hele wereld.
Maar zelfs als dat niet zo is, zélfs als je je hele Facebook-account dichttimmert zodat alleen vrienden en familie het kunnen zien, wordt er één belangrijk detail vergeten. Facebook is een bedrijf.
Een
Heel
Erg
Commercieel
Bedrijf
Grof geld
Waar Facebook ooit begon als mooi sociaal platform, verdient het bedrijf nu grof geld met de persoonlijke gegevens die jij aan het platform verschaft. Natuurlijk, dat is genuanceerd, want de data is voor adverteerders niet te herleiden tot een individu, maar voor Facebook wél. Een Facebook-account nemen (voor jezelf of voor je kind) betekent akkoord gaan met de voorwaarden van Facebook en dat betekent dat het bedrijf vrijwel álles met je persoonlijke gegevens mag doen. En dat betekent dus dat ja álle informatie die je deelt in het profiel van je kind, vrijwillig in de marketingmachine van Facebook giet, een bedrijf dat niets liever wil dan dat commercieel uitnutten.
Daarmee wil ik niet beweren dat Facebook een groot boosaardig bedrijf is: het is gewoon een businessmodel en daar is op zich niets mis mee. Maar het wordt hoog tijd dat we ons gaan realiseren dat alles zomaar op Facebook kwakken misschien niet zo verstandig is in het kader van wat je zegt kan en zal tegen je gebruikt worden. Zit je daar niet mee? Dan is dat prima, je bent oud en wijs genoeg om je eigen keuzes te maken.
Beschermen
Pasgeboren baby’s zijn dat daarentegen niet. Geen weldenkend mens in Nederland zou alle gegevens van z’n kind verkopen. Maar gratis weggeven? Daar hebben we blijkbaar een stuk minder moeite mee. Laten we onze kinderen beschermen waartegen ze beschermd dienen te worden.
Lees ook:
