Valentijnsdag – die magie komt natuurlijk nooit!

Vind je dit gedicht mooi?Deel het op Facebook

Valentijnsdag, zo’n dag dat je twee kampen ziet ontstaan op Facebook. Mensen die het heerlijk vinden om er helemaal in op te gaan. En Mensen-Die-Principieel-Tegen-Valentijnsdag-Zijn. Ik heb niets tegen Valentijnsdag, ik heb zelfs respect genoeg voor die dag om hem met een hoofdletter te schrijven. Ik doe er alleen verder weinig mee.

Principieel tegen een feestdag zijn werkt altijd een beetje op mijn lachspieren. Want als je heel fel tegen iets bent, laat je je toch door datgene sturen, zij het de andere kant op. Ik ben niet tegen Valentijnsdag. Ik vind het wel schattig, al die stelletjes die elkaar ineens een kaartje sturen en vijf euro extra betalen voor hun chocola omdat het in een hartvorm is gegoten. Toch blijft het wel een beetje geforceerd, iets dat geldt voor alle feestdagen. Eigenlijk zeg je: goed, vandaag gaan we met z’n allen massaal dít voelen. Leuk geprobeerd, maar het hart laat zich niet sturen (de portemonnee daarentegen wél).
En juist dáár heb ik de afgelopen jaren in toenemende mate moeite mee. Kerstmis (althans, de commerciële variant daarvan) was altijd mijn favoriete feestdag. Ik kon zo naar die twee dagen toeleven. Lekker kerstfilms kijken, lekker eten, mooie lampjes, gezellig thuis zijn. Heerlijk. Maar de laatste jaren voel ik het niet meer. De laatste jaren voel ik tijdens de kerstdagen constant hetzelfde: ‘Fijn, het is 25 december. Wanneer begint de magie nou?’

Totdat de persoon van wie je houdt je is ontnomen

Die magie komt natuurlijk nooit. En het extra pijnlijke daaraan is, dat wanneer je heel erg de nadruk legt op iets dat iemand moet voelen, je óók extra nadruk legt op de tegenovergestelde emotie. Heerlijk samen zijn met kerstmis. Leuk, maar als de persoon met wie je graag samen was geweest er niet meer is, zijn het de twee zwartste dagen in het jaar. Want je moet iets voelen dat je niet kunt voelen. Hetzelfde geldt voor Valentijnsdag. Hartstikke tof. Totdat de persoon van wie je houdt je is ontnomen. Want of je Valentijnsdag nou commerciële onzin vindt of niet, op een dag dat iedereen om je heen met de liefde bezig is, snijdt cupido jouw wonden nog even extra open, als je die liefde moet ontberen.
De laatste jaren was ik rond kerst oprecht een beetje teleurgesteld. Want in de aanloop naar de dagen had ik het ontzettend gezellig gevonden, maar op de dag zelf voelde ik bar weinig. Tot ik me realiseerde dat dat eigenlijk precies is hoe het zou moeten. Want het gevoel, warmte, gezelligheid, samenzijn, dát is echt. De verplichte dag is onzin en heeft, voor wie de échte betekenis van het Kerstfeest nog weet, daar helemaal niets mee te maken.

Bekroning, geen vervanging

Valentijnsdag is wat dat betreft niet anders. Natuurlijk is het een dag die door de commercie is gekaapt, en natuurlijk kun je dat belachelijk vinden. Ik vind het wel een grappige dag, maar niet meer dan dat. Liefde heeft voor mij een hele andere betekenis gekregen. Eentje die verder strekt dan handjes vasthouden en elkaars zinnen afmaken. Liefde voel ik wanneer ik mijn zoontje ’s avonds in slaap zie vallen, wanneer ik mijn kinderen met mijn vrouw in de sneeuw zie spelen, of gewoon, wanneer we lekker met z’n allen op de bank zitten.
Ik heb het geluk dat te mogen voelen, elke dag opnieuw. En dat wil ik op 14 februari bést bezegelen met een kaartje en wat chocola. Zolang het maar de bekroning is van de liefde die je het hele jaar voelt, en niet het goedmakertje van de liefde die je het hele jaar bent vergeten te geven.

Plaats een reactie

Item toegevoegd aan winkelwagen.
1 item - 14,95