Ruzie tijdens de feestdagen: Schrijf een grafrede!

Vind je dit gedicht mooi?Deel het op Facebook

Ruzie tijdens de feestdagen
Je schoonmoeder die altijd maar kritiek op je heeft, je oom die altijd een rotopmerking maakt over je gewicht, of de zus met wie het op de een of andere manier niet wil boteren. We noemen het de feestdagen, maar laten we eerlijk zijn, voor heel veel mensen zijn het vooral ook de stressdagen. Alles dat het afgelopen jaar is opgekropt, heeft de neiging te leiden tot ruzie tijdens de feestdagen. Hoe kom(t) je (relatie) ongeschonden de feestdagen door?
Ik ben gek op de feestdagen, maar ik vind ze ook heel confronterend. Ik zie zoveel mensen ruzie maken en dan vooral binnen familiekring. Tien jaar geleden zou ik hebben gezegd: probeer het uit te praten. Daar ben ik nog steeds voor, maar inmiddels weet ik dat niet alles altijd uit te praten is. Soms zit je gewoon niet pp een lijn, en als partij a het een gelooft en partij b het ander, dan is het soms heel lastig om nader tot elkaar te komen. Ook ik heb te maken gehad met een verschrikkelijke familieruzie, waarbij ik maar niet kon begrijpen waarom ze niet zagen dat ik toch écht niet fout zat (en waarbij zij maar niet konden begrijpen dat ik niet zag dat zij toch écht niet fout zaten).

Omdat ze iets geloven

Wat mij op een gegeven moment ontzettend goed heeft geholpen is het besef dat niemand  ’s ochtends wakker wordt met het plan om jou het leven zuur te maken. Om de simpele reden dat mensen doorgaans helemaal niet zo met je bezig zijn. Mensen doen wat ze doen, omdat ze ergens in geloven. Ze vallen je niet aan omdat ze je zo graag een rotgevoel bezorgen, ze doen wat ze doen omdat zij van mening zijn dat wat zij doen goed en / of normaal is. Dat besef bluste een groot deel van mijn woede. Je kunt het nog steeds bezopen vinden dat zij geloven wat ze geloven, maar het besef dat er geen groter plan is om jou zoveel mogelijk pijn te doen (uitzonderingen daargelaten) helpt enorm. Dat geldt voor mensen, maar ook voor de Belastingdienst: die beleven er geen lol aan om je dag te verzieken, het is gewoon een log apparaat dat fouten maakt.
Grafrede
Ik heb destijds geprobeerd om die ruzie op te lossen door mijn gevoelens op papier te zetten. Werkte voor geen meter. Wat begon als iets met goede intenties, werd toch al snel een manier om tóch even mijn kant van het verhaal te tonen. Tóch even nog dat prikje om m’n gram te halen. Maar wat moest ik dan? De oplossing? Een grafrede! Het klinkt heel erg bizar, maar het werkt fantastisch. Wanneer iemand is overleden, doe je doorgaans je best om de mooiste, beste, meest emotionele en grappige herinneringen naar boven te halen. Als ik twijfel of ik nog van iemand houd, of ik oprecht nog positieve gevoelens voor die persoon kan voelen, dan schrijf ik een grafrede. Ik stel me daadwerkelijk voor dat die persoon er niet meer is, en dat dit het laatste is dat ik nog over hem of haar kan zeggen. Als je dan aan tafel gaat zitten, met dat lege vel papier, met die gedachten in je hoofd, ebben verwijten ineens vrij snel weg, relativeer je een stuk sneller en heb je niet de behoefte om je punt te maken (van een overledene win je het namelijk altijd). En dan komt al snel de kern naar boven: ik hou van deze persoon (soms zelfs als je dacht van niet). Of niet, en dan weet je in ieder geval dat je van deze persoon (geestelijk) afstand kunt nemen, waardoor hij / zij je ook minder zal raken.
Geen magie
Het is natuurlijk geen magische oplossing. Omgaan met mensen, zeker familie blijft altijd lastig. Maar ruzie zorgt er vrijwel altijd voor dat we ons richten op de verkeerde dingen: het probleem, in plaats van de oplossing. De kans is groot dat je een ander niet kunt veranderen, de kans is groot dat de oplossing schuilt in incasseren en het besluit dat jij dan maar de verstandige moet zijn, hoe vervelend dat ook is. Maar de kans is óók heel groot dat je meer om iemand geeft dan je realiseert, omdat conflict als een schaduw over je gevoel hangt. Ohja, en vergeet niet dat er ook een kans is dat jij het bij het verkeerde eind hebt, hoe onwaarschijnlijk dat ook lijkt.
Probeer je voor te stellen hoe het is als je ineens de feestdagen zónder een bepaald persoon moet vieren. Al was het alleen maar omdat er heel veel mensen zijn voor wie dat geen voorstelling is maar de harde realiteit. Als je mensen hebt om de feestdagen mee te vieren, laten we het dan gezellig maken. Wat heeft het anders voor zin?

Plaats een reactie

Item toegevoegd aan winkelwagen.
1 item - 14,95