Tijdreizen - Dichtgedachten #474

Tijdreizen – Dichtgedachten #474

Het heeft me altijd enorm gefascineerd: hoe kan het dat iets of iemand er niet meer is, terwijl een foto mij het tegendeel bewijst. Het was de reden dat ik vroeger niets van foto’s wilde weten, ik vond het zo confronterend om iets te zien dat niet meer bestond. Vooral ook omdat mijn ogen op dat moment het tegendeel bewezen: ik zie het, dus hoe kan het niet bestaan?
Het is een van de mooiste én moeilijkste dingen die foto’s ons geven: de mogelijkheid om door de tijd te reizen, naar een tijd waarin iets bestond, dat nu nog slechts een herinnering is. Juist daarom probeer ik tegenwoordig niet zoveel foto’s meer van alles te maken, om mijn tijdreismomentjes bijzonder te houden.
Men denkt dat tijdreizen niet kan,
maar dat zegt mij niet zoveel.
Want elke foto die ik van jou zie,
bewijst het tegendeel.

Als alles misgaat – Dichtgedachten #895

Niets is vervelender dan een dag waarop alles misgaat. Je maakt een plan, je begint met goede moed aan je dag, en het loopt in het honderd. Ik heb dat soort dagen en jij hebt ze ongetwijfeld ook. Tijd is een bedacht concept, onze uren, dagen, weken, maanden, zijn woorden en dingen die we zelf bedacht hebben. Maar het mooie aan dat bedachte concept, is dat het wel kan helpen wanneer iets niet loopt zoals je wilt. Want vandaag en morgen verschillen natuurlijk weinig van elkaar, jij bent nog steeds jij, en het leven is nog steeds het leven.
Maar doordat je een nachtje hebt kunnen slapen, en je de dag van gisteren achter je hebt kunnen laten, voelt elke nieuwe dag als een nieuw begin. En dat is fantastisch. Want als je een dag kunt afsluiten, kun je ook een nieuwe dag beginnen, vol goede moed, zonder de rugzak van gisteren. Daarover gaat dit gedicht.
Weet je wat zo mooi is,
aan een week met zeven dagen?
Gaat alles vandaag mis,
heb je er nog zes om te slagen.

Item toegevoegd aan winkelwagen.
1 item - 16,95