Het wordt soms als heel negatief gezien ‘ik zal altijd op je wachten’, omdat je er de indruk mee wekt dat je niet los kunt laten, en loslaten lijkt het magische woord als het om verlies gaat. Het probleem is echter dat niet iedereen kan of wil loslaten, en dat het ook niet altijd hoeft. Soms wil je iemand gewoon voor eeuwig bij je dragen.
Dat wil niet zeggen dat je niet meer van het leven kunt genieten of blijft hangen in je verdriet. Je kunt een fantastisch leven leiden, en toch iemand voor eeuwig bij je dragen en op hem of haar wachten. Dat is niet loslaten, dat is liefde.
Missen
Op je wachten – Dichtgedachten #147
Muziek – Troostgedachten #149
Wanneer je iemand moet missen is er niets dat de pijn echt kan doen verzachten en niets dat de leegte kan opvullen. Maar wat muziek wél fantastisch kan is woorden en klanken geven aan je emoties, zodat je daar in ieder geval iets mee kunt. Muziek is de schouder waarop je kunt leunen als de fysieke schouder er niet meer is. Daarover gaat het gedicht van vandaag.
Niemand zoals jij – Troostgedachten #146
Het allermooiste van iemand hebben die je dierbaar is, is dat die persoon uniek is. Er is niemand die je zo kan raken, zo blij kan maken, zo boos of verdrietig kan maken als die persoon. Des te groter is uiteraard het verdriet wanneer je iemand verliest. Toch is juist het feit dat je zo verdrietig bent een heel goed teken, het betekent dat – hoe wrang het verlies ook is – je het geluk hebt gehad iemand te mogen kennen die je zo dierbaar is. Die herinnering, dát is er eentje om te koesteren.
