Ik geef toe: ik was een beetje bang om aan deze te beginnen, om twee redenen.
1. Hiervoor had ik The Spanish Love Deception gelezen (of nou ja, ik moet nog 50 pagina’s, want een deceptie bleek het inderdaad: hoe ik het ook probeerde, het was gewoon echt héél erg niet mijn boek, sorry), en dat boek wordt NET zo hard gehyped wordt als The Love Hypothesis. De verwachtingen waren dus tegelijk torenhoog en ongeveer op rioolniveau.
2. Ik las dat het begonnen was als ReyLo-fanfic en was bang dat het op Fifty shades of After zou lijken, want ook daar kwam ik niet doorheen.
En toch… En toch. Toch begon ik met lezen, gewoon omdat ik vind dat ieder boek een eerlijke kans verdient.En ik las door.
En door.
En door.
En als ik niet las, dacht ik aan wanneer ik weer tijd kon maken om te lezen. Dit verhaal, deze personages – ze beten zich vast in mijn hart.
Ik heb hardop gelachen, gezucht uit medeleven, keihard gegrijnsd als het Olive en Adam voor de wind ging en zo ontzettend gezwijmeld bij hun tastbare chemie. Wat een pareltje, dit boe.
(En het ReyLo-fanfic-aspect? Ik lees het er wel een beetje doorheen, maar het heeft me geen moment gestoord.)
Echt een dikke tien voor #TheLoveHypothesis en mijn complimenten aan Ali Hazelwood. Aanrader!
Lees ook:
