‘Het gaat niet goed met het bedrijf.’
‘Dat is geen nieuws.’
‘Slechter dan we dachten.’
‘Worden we ontslagen? Is dat het?’ vroeg Evan plotseling angstig.
‘Nee!’ reageerde John snel, ‘Nee, dat zou ik je wel verteld hebben.
Tenminste, het ligt niet zo eenvoudig.’
‘John! Kap met dat gedraai en vertel me gewoon hoe het zit. Wees
een vent!’
Hij knikte en haalde diep adem. ‘Voor het einde van de maand
gooit Dekker een van ons eruit, en hij weigert te zeggen wie.’
‘Wat? Dat kan hij niet maken!’
‘Natuurlijk wel,’ antwoordde John geïrriteerd. ‘Het is zijn bedrijf, hij kan doen wat hij wil. Zo heeft hij het ook naar de klote geholpen!’
Evan tikte peinzend met zijn wijsvinger tegen zijn bovenlip en ijsbeerde door de huiskamer.
‘Wat denk je?’ probeerde John voorzichtig.
‘Wat ik denk,’ zei hij boos, ‘is dat ik niet begrijp hoe jij de afgelopen week een oog dicht hebt kunnen doen als je hebt geweten wat mij boven het hoofd hangt.’
‘Hoezo, jou?’ reageerde John verontwaardigd. ‘Een van ons vliegt eruit, het is om het even wie …’
‘Ach, rot toch op!’ onderbrak Evan hem. ‘Doe niet zo naïef. Een van ons vliegt eruit en dat vertelt hij alleen jou? Ben je echt zo simpel?’
Verontwaardigd stond John op van zijn stoel. ‘Doe nou niet of ik hier plezier aan beleef. Dekker is de klootzak in dit geheel, niet ik. Dit is precies waar hij op hoopte. Daar wil ik niet aan meewerken. Of ik het je nou verteld had of niet, het verandert niets aan de situatie. Het zou alleen maar leiden tot ruzie.’
‘Nee dit is lekker voor onze vriendschap!’
Er volgde een stilte waarin Evan bleef ijsberen, totdat hij zichzelf leek te hebben gekalmeerd. ‘Luister,’ vervolgde hij rustig. ‘Je bedoelde het goed, dat weet ik, maar je had het moeten vertellen. Ik had op zoek kunnen gaan naar iets anders, mijn vrouw kunnen voorbereiden. Dit gaat niet alleen om jou of mij! Je kunt jezelf wijsmaken wat je wilt, maar jij bent niet degene die zijn baan verliest.’
John wist dat het waar was. ‘Het spijt me.’
Evan knikte, al kon John aan zijn blik niet zien of hij het hem daadwerkelijk vergaf.
Ze namen beiden weer plaats aan tafel en keken een tijdlang voor zich uit zonder iets te zeggen.
‘Wat ga jij doen?’ verbrak Evan de stilte.
‘Wat bedoel je?’
‘Gewoon, als het afgelopen is. Wat ga je dan doen?’
‘Geen idee’ zei John. ‘Ik ken niets anders dan dit, misschien kan ik ook niets anders. Ik zie het wel.’
De twee bleven nog een tijd aan tafel zitten praten over toekomstplannen en mooie dromen in een poging om de negativiteit en angst te vergeten. John was blij dat Evan zich zo sportief opstelde, maar vooral ook dat de waarheid nu boven tafel was.
‘Moest jij trouwens niet ergens naartoe?’ zei Evan vanuit het niets.
‘O nee!’ riep John en hij sprong op van zijn stoel. ‘Ik heb een afspraakje met Mary!’
‘Mary? Pakketje-Mary?’
‘Bloemen-Mary,’ antwoordde hij gehaast. Hij griste zijn jas van de
kapstok en haastte zich naar de deur. ‘Jij laat jezelf wel uit, hè?’ riep hij naar Evan.
Mary stond al voor de winkelpui te wachten, zoals altijd in een felgekleurde jurk, een rode dit keer.
‘Mary! Sorry, ik houd er niet van om… Ik stond te wachten… En toen Evan…’ bazelde John buiten adem.
Ze stelde hem gerust. ‘Ontspan, je bent een kwartier te vroeg!’
Hij kon zichzelf wel voor zijn kop slaan. Hun date was koud begonnen en nu al had hij zich als een idioot gedragen.
Mary deed een stap in zijn richting en trok zijn kraag recht. Vervolgens sloeg ze haar hand voor haar mond en lachte.
‘Wat is er?’ vroeg John onzeker.
‘Je haar!’ lachte ze, en ze wees naar zijn kapsel in de weerspiegeling van de winkelruit.
John keek en zag dat er tijdens het rennen een grote pluk haar omhoog was gewaaid.
‘O, sorry,’ giechelde Mary verder. ‘Kom hier, ik help je wel even.’ Met haar zachte handen streek ze zijn haren glad, waarna ze zijn wangen vastpakte. ‘Zo,’ zei ze. ‘Weer helemaal het heertje. Ga je mee?’
‘Mee?’ echode hij. Hoe wist ze waar hij heen wilde? Hij had gereserveerd bij een gezellig restaurant waar ze rustig konden praten, maar dat had hij haar nog niet verteld.
Ze pakte een mand van de grond en begon te lopen. John aarzelde even, maar liep vervolgens snel achter haar aan.
‘Maar…’ stamelde hij. ‘We moeten… Gaan we niet…?’
‘We gaan picknicken,’ deelde ze opgewekt mee.
John was overrompeld door haar spontaniteit. Toen ze zijn aarzeling
zag, grinnikte Mary. ‘Ontspan je nou maar, McKenzie! Gewoon laten gebeuren. Zie het als een test!’
‘Test?’ John wist niet waar hij het zoeken moest. Terwijl hij achter Mary aanhobbelde als een verliefde puber, spookten er allerlei gedachten door zijn hoofd. Wist Mary dat hij verliefd op haar was? Was zij ook verliefd op hem? John had alleen maar gedacht aan een etentje en Mary had het over een test. Zo hoorde het toch helemaal niet te gaan? Hij raakte ervan in de war.
‘Mary, wacht even,’ riep hij. ‘Ik begrijp niet helemaal hoe dit…’
Ze glimlachte en legde haar wijsvinger op zijn lippen om hem de mond te snoeren. Ze kwam dichterbij en hij rook bloemen of parfum, dat onderscheid kon hij niet maken. Zachtjes fluisterde ze in zijn oor: ‘Het leven is kort en magisch en daar moet je van genieten. Jij hebt mij mee uit gevraagd en ik heb ja gezegd. Volgens mij betekent dat dat we elkaar leuk vinden. Het komt allemaal goed!’ Vervolgens omhelsde ze hem en gaf ze hem een kus op zijn wang, waarna ze verder liep.
Nooit eerder had hij iemand als Mary ontmoet. Zij was een avontuur waarin hij zich volledig wilde laten meeslepen.
De picknick was niet de enige verrassing die Mary voor hem in petto had. Ze nam hem mee naar het park, maar in plaats van naar het grasveld, koerste ze naar het water. Niet veel later dobberden ze in een houten bootje midden op het meer. Terwijl ze de picknickmand leegsnoepten, doken ze in elkaars verleden. Mary vertelde hoe haar moeders liefde voor bloemen haar had geïnspireerd om haar eigen bloemenzaak te beginnen. Op zijn beurt vertelde John over de moeizame band met zijn egoïstische ouders, waardoor hij al op jonge leeftijd op zichzelf was aangewezen. En aan het einde van een prachtige avond waarin Mary alles had gestuurd, was het John die, te midden van de reflectie van honderden sterren op het water, het initiatief nam.
‘Test geslaagd,’ fluisterde Mary in zijn oor.
Lees verder…
Wil je een mailtje ontvangen wanneer het nieuwe hoofdstuk online staat? Vul dan hieronder je e-mailadres in. Dat verplicht je tot niets.
BESTEL DE ROMAN DANSEN MET HERINNERINGEN hier en BETAAL GEEN VERZENDKOSTEN!
Mocht je de roman tot nu toe leuk vinden, zou je dat dan willen delen op Facebook en / of Twitter met de knoppen hieronder? Dat zou ik echt enorm op prijs stellen.
Lees ook:
