In het leven gaan we meestal uit van de oprechtheid van anderen. Deels omdat we hopen dat de wereld zo in elkaar zit, maar deels ook omdat we de wereld zelf met die oprechtheid tegemoet treden.
Het is een mooie eigenschap en als je zo in het leven kunt staan hoef je daar niets aan te veranderen. Maar soms kom je dan wel van een koude kermis thuis, omdat niet iedereen het beste met je voor heeft. Mensen kunnen je op die manier diep kwetsen en behoorlijk wat schade aanbrengen. Het is dus wel verstandig om enigszins waakzaam te blijven. Altijd uit te blijven gaan van het goede in de mens, maar niet blind zijn voor signalen die aangeven dat dat niet zo is.
Daarover gaat dit gedicht.
Soms hebben mensen niet,
het allerbeste met je voor.
En heb je dat in je verdriet,
helaas iets te laat door.
Lees ook:
Relaties
Positiviteit
Relaties
Kansen
