Gemene mensen zijn niet fijn om in je omgeving te hebben. Het probleem is alleen dat ‘gemene mensen’ uitzonderingen daargelaten, vaak worden gezien om wat ze doen, en niet om wie ze zijn, of belangrijker nog, waarom ze doen wat ze doen.
Het is heel makkelijk om mensen weg te zetten als gemeen, en te besluiten dat dat is wat het is. Dat dit vaak gebeurt is ook heel logisch. We hebben allemaal wel de ervaring met mensen waarvan we dachten dat ze hulp nodig hadden, en die zich uiteindelijk, na heel veel liefde, tijd en energie alsnog tegen ons keerden.
Toch ben en blijf ik ervan overtuigd dat alle mensen in essentie goed en lief zijn geboren en dat mensen om wat voor reden dan ook, gaandeweg de weg kwijt raken, en zich ontwikkelen als personen die wij als gemeen zien. Ik durf niet te beweren dat iedereen te redden is met liefde, tijd en aandacht, maar in veel gevallen is dat wel degelijk zo. Mensen slaan om zich heen omdat ze zelf in de knoop zitten, niet omdat ze jou zo nodig iets aan willen doen. Daarover gaat dit gedicht:
Geen mens wordt boos geboren,
niemand ontstaat gemeen.
Maar wie groeit raakt soms verloren,
en slaat uit wanhoop om zich heen.
Lees ook:
Positiviteit
Keuzes
Relaties
