We hebben het allemaal wel eens meegemaakt. Ziek zijn, niet eens iets ernstigs, maar gewoon een flinke griep of iets anders waardoor je ineens niet meer functioneert zoals je zou willen. Dat zijn de momenten waarop je denkt: ‘Ik heb normaliter eigenlijk niet zoveel reden om te klagen, als ik straks weer beter ben, dan ben ik élke dag dankbaar voor mijn gezondheid.’ En dan word je beter, en binnen de kortste keren val je weer terug in je oude patroon, en ben je weer vergeten hoe ellendig je je ooit voelde. Droom je weer over vakanties, dingen die je wil kopen.
Als het noodlot echter een keer écht toeslaat, en je leven heeft nog maar weinig perspectief, dan zijn al die wensen, al die grote dromen in één klap naar de achtergrond verdwenen en wens je eigenlijk nog maar één ding: beter worden of eigenlijk, een normaal leven kunnen leiden, of überhaupt nog in leven mogen blijven. Tel je zegeningen, het is een cliché, maar niet iedereen heeft het geluk lang en gezond te mogen leven. Daarover gaat dit gedicht:
Elk geluk is meegenomen,
voorspoed treft niet iedereen.
Wie gezond is heeft ontelbaar dromen,
wie ziek is vaak maar één.
Lees ook:
Relaties
Geluk
Gedichten
