Beledigd zijn is een keuze, zegt mijn collega Astrid altijd. En ik begrijp wat ze daarmee bedoelt. Er worden heel veel dingen tegen je gezegd in je leven, maar niet alles dat jij als een belediging opvat, is als een belediging bedoeld.
Tegelijkertijd zijn er ook mensen die wél heel erg hun best doen om je te kwetsen. Mensen die er altijd op uit zijn om zichzelf een beter gevoel te geven door een ander naar beneden te halen. Daarnaast zijn er ook mensen die er misschien niet op uit zijn om je te beledigen, maar die zo slecht in hun vel zitten, dat ze niet zo positief communiceren als anders, hetgeen kan leiden tot behoorlijk kwetsende opmerkingen.
Wat belangrijk is om te onthouden in dit geval, is dat mensen die echt kwetsende opmerkingen maken, doorgaans een probleem hebben, en niet zozeer een probleem met jou. Het komt echt maar héél zelden voor dat iemand je beledigt om iets dat echt alleen maar met jou te maken heeft. Vaak zitten ze zelf in de knoop, hebben ze zelf problemen, of zijn ze gewoon jaloers, en ben jij niets anders dan een handige bliksemafleider.
Wat er ook aan de hand is, je hoeft je niet te laten kwetsen. Of het nu een onhandige opmerking is, of echt iets dat bedoeld is om je te raken, mijn collega Astrid heeft wat mij betreft gelijk. Beledigd zijn is een keuze. Jij kiest ervoor hoeveel waarde je toekent aan woorden, en alleen jij kunt ervoor kiezen om te besluiten dat niet alles per definitie bedoeld is om jou te kwetsen. En zelfs al is dat zo, dan ben jij ook de enige die bepaalt of je dat toelaat.
Daarover gaat dit gedicht.
Beledigd worden doet zeer,
dat is logisch, maar onthou,
het zegt vooral veel meer,
over hen dan over jou.
Lees ook:
Positiviteit
Kracht
