Tegenwoordig is het heel makkelijk om overal je mening te verkondigen. Op sociale media geven bijvoorbeeld veel mensen commentaar op van alles, en ze hebben er lang niet altijd verstand van.
Het is logisch dat je hiervan onzeker kunt worden. Jonge moeders krijgen de ‘moedermaffia’ over zich heen, modellen krijgen de ene keer te horen dat ze te dun zijn en de andere keer te dik, en tijdens voetbaltoernooien hebben we ineens 17 miljoen coaches in het land.
Soms is het heerlijk om met iemand te kunnen sparren. Als je een nieuw idee hebt, kan het heel fijn zijn om aan iemand te vragen of ze denken dat het een kans van slagen heeft, en als je een kaart met een moeilijke lading naar iemand wilt sturen, kan het fijn zijn dat iemand anders even voor je kijkt hoe je woorden overkomen.
Maar er zijn ook zat situaties waarin je helemaal niet zit te wachten op commentaar van anderen. Dit zal heus niet iedereen stoppen met het geven van advies, maar verlies in dat soort situaties niet uit het oog dat jij degene bent om wie het gaat, en dat je heel goed voor jezelf kunt beslissen wat je wilt doen.
Mensen geven vaak advies omdat ze denken dat ze je ermee helpen, maar soms zitten ze je er juist mee in de weg. Als je niet op suggesties zit te wachten, voel je dan niet bezwaard om dat aan te geven. Met sommige beslissingen heeft niemand anders iets te maken, het gaat erom dat jij je prettig voelt bij je keuze.
Als jij achter je beslissing staat, merken mensen dat vanzelf. En zodra ze zien dat jij heel goed voor jezelf kan kiezen, zullen ze uiteindelijk achter je gaan staan in plaats van tegenover je.
Dat is de boodschap achter het gedicht van vandaag:
De mening van een ander,
is niet hoe je je waarde meet.
Er is immers een reden,
dat het zelfvertrouwen heet.
Lees ook:
Relaties
Zelfvertrouwen
Zelfvertrouwen
