Wat fijn dat jij er was – Dichtgedachten 052

Vind je dit gedicht mooi?Deel het op Facebook

Wanneer je een dierbare verliest, dan is er geen woord, geen zin, geen gedicht dat ooit echt troost kan bieden. Er is niets dat ik kan schrijven of zeggen, waardoor jij denkt: ‘Oh, het is allemaal niet zo erg’. Want het is wél erg, het is wél verdrietig, en het is gewoon superoneerlijk dat dit jou heeft moeten overkomen. Toch is er wel een gedachte die mij altijd helpt wanneer ik afscheid heb moeten nemen van een bijzonder iemand. Want ja, het is écht heel erg verdrietig om iemand te moeten laten gaan. Maar het feit dat je er zo kapot van bent, dat je er zoveel verdriet van hebt, is het ultieme bewijs dat je prachtige mensen hebt mogen kennen in je leven. En hoe verdrietig het ook is dat ze er niet meer zijn, wat is het toch fantastisch dat je van ze hebt mogen genieten zo lang als dat duurde.

Daarover gaat dit gedicht:

Steeds wanneer ik aan je denk,
besef ik het pas.
Het doet pijn dat jij hier niet meer bent,
maar wat fijn dat jij er was.

5 reacties op “Wat fijn dat jij er was – Dichtgedachten 052

  1. Annie zegt:

    Twee van mijn jongere broertjes overleden
    De eerste vrede mee ook al is het verdrietig
    Tweede heb ik nog last van helaas
    Niemand die je snapt dat maakt het nog moeilijker
    Beide ouders in 5 weken verloren dus daar kun je ook niet naar toe met je verhaal
    Het zal meer tijd nodig hebben

  2. Nel Vis Staal zegt:

    Goedemiddag Martin,
    Je kunt eigenlijk niemand in je leven missen maar als je het fijn hebt gehad,
    geeft het weer troost om aan de mooie dingen terug te denken.
    Fijne dag!

  3. tien zegt:

    nog maar pas maar wat heeft hij mn leven verrijkt en mij zo veel zelfvertrouwen gegeven. Maar o het gemis is zo onnoemelijk groot

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *