Je echte vrienden – Dichtgedachten #469

Ze zongen het ooit zo mooi: ‘eens trek je de conclusie, vriendschap is een illusie’. Daar is wat mij betreft weinig van waar. Vriendschap bestaat wel degelijk, maar is een stuk zeldzamer dan we vaak denken.
Iemand die aardig voor ons is, met wie we het gezellig kunnen hebben, die noemen we al snel een vriend of vriendin. Maar echte vriendschap gaat uiteraard veel verder. Echte vrienden zijn de mensen die bij je blijven staan wanneer de rest van de wereld je links laat liggen omdat je niets meer te bieden hebt.
De mensen die je de waarheid durven zeggen als je nodig is en de mensen die je steunen op de momenten dat je het moeilijk hebt. En juist die momenten zijn zo tekenend. Want 80 procent van de mensen die we onze vrienden noemen, zijn niet de mensen die bij ons blijven als het minder gaat. Dat zijn geen vrienden, dat zijn verdraaid leuke kennissen.
Vriendschap is zeldzaam, échte vrienden zijn zeldzaam en daar is niets slechts aan, diamanten zijn ook zeldzaam, daarom zijn ze zoveel waard. Tegenslag moeten verduren is niet leuk, maar mogen ervaren wie je echte vrienden zijn, dat is iets dat ik iedereen gun. Daarover gaat het gedicht van vandaag.
Wanneer je niets meer hebt te geven,
getergd wordt door verdriet en pijn,
pas dán ontdek je in het leven,
wie je echte vrienden zijn.