Toon Hermans zei het ooit al zo mooi, dat je niet weg mag gaan zonder te groeten. Hoewel ik het daar wel mee eens bent, is de realiteit soms wel anders. Je kunt wel krampachtig doei zeggen als je ruzie met iemand hebt, maar erg oprecht is dat niet (en neem van mij aan, het voelt geen haartje beter als die persoon uiteindelijk om wat voor reden dan ook niet terugkeert). Je kunt nu eenmaal niet altijd alles uitspreken op het moment dat je dat zou willen.
Wat ik echter wél heel belangrijk vind, is dat je je gevoelens uitspreekt voordat dat niet meer kan. Of dat nou gevoelens van liefde zijn, van onvrede of van welke aard dan ook. Iets dat je wil zeggen, moet je niet te lang ongezegd laten. Want wanneer je iemand moet missen, dan is dat al verdrietig genoeg. Maar wanneer je iemand moet missen en je ook nog eens spijt hebt van alle dingen die je had willen zeggen, maar nooit gezegd hebt, dan wordt het verdriet nog een stuk lastiger te verwerken. Zeg wat je wil, voordat het te laat is. Daarover gaat dit gedicht.
Zeg het voordat het te laat is,
laat dat niet afhangen van tijd.
Iemand missen is verdrietig,
maar nog verdrietiger met spijt.
Lees ook:
Relaties
Relaties
Kracht
Relaties
