Het verbaast me soms hoe er tegen bepaalde levensopvattingen wordt aangekeken. Ik ben meer dan eens naïef genoemd. Ik weet wel waarom. Als ik jou niet ken en jij vertelt mij iets, dan neem ik dat voor waarheid aan. Zelfs als het raar is, of onlogisch. Want waarom zou ik er direct van uitgaan dat wat je zegt onzin is, waarom zou je het me dan vertellen?
Dat heeft met regelmaat geleid tot ongemakkelijke situaties, waarbij ik iets voor waar aannam dat duidelijk niet op waarheid gebaseerd was. En toch weiger ik te veranderen, omdat ik het fijn vind om met een open geest een gesprek in te gaan. Als ik weet dat jij iemand bent die voortdurend leugens vertelt, dan wordt het een ander verhaal.
Hetzelfde geldt voor vertrouwen in het algemeen. Ik vertrouw iedereen die in m’n leven komt, tenzij ik ervaringen met die persoon heb die me vertellen dat dat niet kan of er een heel sterk onderbuikgevoel is dat me vertelt dat het niet in orde is. En ja, daar ben ik wel eens keihard mee op m’n bek gegaan en dat gaat nog veel vaker gebeuren. Maar dat risico neem ik voor lief. Ik wil niet wantrouwend leven, daar lijkt me niets aan.
Daarover gaat het gedicht van vandaag:
Mensen durven te vertrouwen,
dat is dapper, nooit naïef.
Je kunt niet op iedereen bouwen,
maar je leeft dan constructief.
Blijf jezelf 🌞
Ook al brengt het soms teleurstellingen mee…
Ik blijf vertrouwen hebben in mensen
Tof! Ik herken mijzelf hierin. 🙂
Eigenlijk ben ik een soort van Ui. Verschillende lagen die afgepeld worden, en kijken of de ander dat ook doet….
Mooi en geweldig !
ik heb dezelfde instelling. ik geef iedereen altijd 100% vertrouwen mits mijn buikgevoel alarmerend “niet doen” aangeeft..
Is er misbruik gemaakt van mijn vertrouwen? Vaak genoeg maar ik blijf mijn vertrouwen geven aan nieuwe mensen in mijn leven.
De mensen die mijn vertrouwen beschaamd hebben, die krijgen dat vertrouwen nooit meer terug en ik van die uit mijn leven.
Weer een heel mooi gedicht.
Deze spreuk hangt in mijn huis:
Het is beter te vertrouwen
En af en toe teleurgesteld te worden
Dan om te wantrouwen
En altijd ongelukkig te zijn
Dank je wel Martin voor al je gedichten, ze komen altijd op het juiste moment.
❤️🙏😇
Ik leef al jaren volgens de regel: een vreemde is een vriend die je nog niet kent. Natuurlijk stoot je dan weleens je neus maar so what? Op naar de volgende vreemde vriend 😉
Ik sta ook open voor iedereen. Dat geeft wel eens teleurstellingen.
Maar het voelt beter dan iedereen wantrouwend te benaderen.
Mooie stelling. Ik leef vanuit de aanname dat een vreemde een vriend is die je nog niet kent. Ik ga ook open met iedereen om. Dat wordt me niet altijd in dank afgenomen maar dat is niet mijn probleem. En ja, ook ik ga regelmatig op mijn bek. Maar veranderen? Nooit!
mooi en zo waar he fijne zondag allemaal
Geweldig! Zo herkenbaar….