Wanneer ik dit gedicht plaats, dan krijg ik regelmatig de vraag waarom ik zo’n vrolijke afbeelding heb gekozen bij een gedicht over afwezigheid. Immers, de boodschap in dit gedicht is helemaal niet zo vrolijk. De keuze voor deze afbeelding is echter heel bewust. Wanneer de dagen korter worden en de nachten langer, met de feestdagen voor de deur, staan we steeds vaker stil bij het feit dat deze dagen lang niet voor iedereen even leuk zijn.
We proberen daar dan wat meer aandacht aan te schenken met z’n allen. Het punt is alleen, wanneer je iemand moet missen, dan is die afwezigheid het hele jaar door voelbaar. Ook in hartje zomer, wanneer de wereld gevuld is met prachtige kleuren en zonneschijn. Juist dan kun je je heel erg alleen voelen.
Vandaar dit gedicht, met deze afbeelding. Omdat gemis áltijd voelbaar kan zijn, op elk moment van elke dag.
Zeven dagen in de week,
vier seizoenen in het jaar,
zestig seconden per minuut,
valt jouw afwezigheid me zwaar.
Afwezigheid – Dichtgedachten #20
