Het is ongelooflijk, na 44 jaar hebben we met ons kleine landje eindelijk weer het Eurovisie Songfestival gewonnen. Of je het nu een fantastisch evenement vindt of een belachelijk circus, dat doet er niet zoveel toe, het is een bijzondere prestatie.
Het songfestival heeft voor eeuwig een heel bijzonder plekje in mijn hart. Wat veel mensen niet weten, is dat ik o.a. samen met Tjeerd Oosterhuis in 2007 het liedje heb geschreven voor het songfestival toen Edsilia Rombley voor de tweede keer deelnam. Het was een bizarre en bijzondere ervaring die ik nooit meer zal vergeten. De energie, de spanning, en het verdriet nadat we zonder prijs naar huis moesten.
Ik weet nog wat mijn moeder altijd zei: ach het maakt niet uit, Ierland wint toch altijd. Tijden zijn veranderd, en tegenwoordig zegt men dat de Oostbloklanden altijd winnen. Daarom was gisteren zo belangrijk, omdat het ‘t bewijs was dat al dit soort onzin niet relevant is als je met iets komt dat echt goed is. Het bewijs dat kwaliteit, dat echte muziek met emotie nog altijd wint van circus. Natuurlijk kun je niet elke wedstrijd winnen met doorzettingsvermogen. Maar verliezen, herpakken, opnieuw proberen. Als je ooit ergens een kans mee wilt maken, dan is dit hoe je dat doet. De aanhouder wint (meestal!).
Gefeliciteerd Duncan!
Het kost misschien veel tijd,
en je moet steeds opnieuw beginnen.
Maar één ding is een feit,
de aanhouder zal winnen.
Songfestival – Dichtgedachten 1054
Vind je dit gedicht mooi?Deel het op Facebook