Respect – Dichtgedachten #1037

Dat je respect eerst moet verdienen vind ik de grootste onzin die ooit bedacht is. Ieder levend wezen verdient respect vanaf het moment dat het geboren is. Dat niet iedereen automatisch gerespecteerd wordt, dat is helaas wél een waarheid. Dat je ergens recht op hebt, wil nog niet zeggen dat je het krijgt. Het is wat mij betreft net als liefde: het is iets dat je zoveel mogelijk probeert te geven, maar tegelijkertijd moet je ook niet tolereren dat iemand jou andersom liefdeloos behandelt.

Mijn moeder zei altijd: ‘Je leert mensen hoe ze met je om moeten gaan’ en dat is een hele grote waarheid gebleken. Natuurlijk is het niet jouw schuld als iemand je respectloos behandelt, dat kan ieder mens overkomen. Maar wanneer je dit gedrag tolereert, en accepteert dat iemand je zo behandelt en vooral ook blijft behandelen, dan geef je onbewust en ongewild het signaal af dat dit in orde is. Dat dit is hoe men met je dient om te gaan. Niemand heeft ooit het recht om respectloos met je om te gaan, je hoeft dat nóóit te accepteren. Daarover gaat dit gedicht.

Geef en vraag respect,
als je je uit het veld laat slaan,
dan leer je mensen indirect,
zo dien je met me om te gaan.