Ruzie – Dichtgedachten #273

Het moeilijke van ruzie is dat er twee partijen zijn die allebei van mening zijn dat de ander het niet bij het juiste eind heeft. Het interessante is, zelfs al ben je 1000% overtuigd van het feit dat je onrecht wordt aangedaan en dat jij niets verkeerd hebt gedaan, dan nog kan er pas aan een oplossing gewerkt worden als je zelf óók bereid bent om te kijken naar wat jouw aandeel in dit verhaal is.
Het interessante is dat toen ik vorig jaar dit gedicht postte: er veel reacties waren van mensen die zeiden: ja, dat zouden ze inderdaad eens moeten doen. Dat is dus precies het tegenovergestelde van wat dit gedicht bedoelt, want de boodschap was: kijk niet naar hen, maar naar jezelf. Het waren logische reacties, want er is niets moeilijker dan naar je eigen aandeel kijken, als je zó zeker bent van het feit dat wat iemand tegen je doet en zegt oneerlijk is. Dat verklaart dan ook waarom ruzies vaak zo lang doormodderen en daarover gaat dit gedicht.
Een ruzie kent nooit één partij,
en de oplossing wordt pas verkregen,
als beide kanten, dus ook jij,
je ongelijk wilt overwegen.