Niets meer te geven – Dichtgedachten #661

Mensen die succesvol zijn, bekend of rijk (of misschien wel allemaal) geven vaak aan dat ze nooit zo goed weten of mensen nou met hen omgaan om wie ze zijn, of om wat ze hebben bereikt. Lastig om steeds mee bezig te zijn.

Op het moment dat je dat allemaal niet bent, kun je er een stuk zekerder van zijn dat de mensen die van je houden, je leuk vinden om jou. Als je emotioneel in de put zit en met jezelf in de knoop bent geraakt, als je even geen energie meer hebt om in anderen te steken, als je afspraken moet afzeggen of mensen moet teleurstellen, weet je zeker dat mensen van je houden als ze toch dichtbij je blijven staan.

De mensen die je de ruimte geven om uit een dieptepunt te komen, die klaarstaan als je ze nodig hebt en die er alles aan zullen doen om jou te zien slagen, dat zijn de mensen die je niet zomaar kwijtraakt. Die er altijd voor je zullen zijn.

Dan klopt het eigenlijk al niet meer dat je geen rijkdom meer hebt, want dan zijn die mensen je grootste schat. En die is veel meer waard dan een dikke bankrekening zonder mensen om te vertrouwen.

Dat is de boodschap achter dit gedicht:

Als je niets meer hebt te geven,
geen geld geen liefde en geen tijd,
koester dan hen die zijn gebleven,
want die raak je nooit meer kwijt.