Minder dan de waarheid – Dichtgedachten #549

Liegen is een van de ergste dingen die je iemand kunt aandoen. We hebben het niet natuurlijk niet over kleine leugentjes om bestwil; als je beste vriendin vraagt wat je van haar nieuwe schoenen vindt, hoef je haar niet in haar gezicht te vertellen dat je ze afschuwelijk vindt.

We maken allemaal wel eens een fout, en soms vinden we het heel lastig om dit toe te geven, bijvoorbeeld als het gevolgen heeft voor iets of iemand. Maar wanneer je erover liegt, worden de gevolgen nog veel groter. Dan heb je niet alleen per ongeluk iets kwijt of stuk gemaakt bijvoorbeeld, maar ook nog eens gedaan alsof het niet zo is.

Vaak is het niet eens zo dat die ene leugen iemand pijn doet. Het is vooral dat de twijfel toeslaat. Waarover heb je dan nog meer niet de waarheid verteld? Ben je nog wel te vertrouwen?

Die ene leugen om je eigen hachje te redden, kan je vervolgens misschien wel een vriendschap kosten. En heel misschien gebeurt dat ook wel als je de waarheid vertelt, maar dan kan je jezelf in elk geval recht in de spiegel aankijken.

Daarover gaat dit gedicht:

Wat liegen zo verdrietig maakt,
is dat je te kennen geeft,
dat een relatie minder waarde,
dan de waarheid voor je heeft.