De meeste gedichten die ik schrijf over rouw en verlies hebben een positieve insteek. Een poging om een ander perspectief te bieden op een verdrietige situatie, zodat je wat meer houvast hebt. Soms is het echter ook belangrijk om een gevoel te benoemen, zodat je weet dat je er niet alleen in staat, en dat het volslagen normaal is wat je voelt. Je kunt je dan makkelijker overgeven aan dat gevoel en dat helpt je uiteindelijk weer verder. Toen mijn moeder overleed, was ik, logischerwijs verdrietig. Er gingen uren voorbij, dagen, weken, maanden. Je bent bezig met het rouwproces, met verwerking, en met zo goed en kwaad als dat gaat het oppakken van je leven. En dan komt er plotseling het moment waarop je denkt, oké, nu is het genoeg geweest, kom maar weer terug hoor. Dat moment, waarop je voor het eerst echt voelt dat je de persoon die je moet missen echt nooit meer (op deze Aarde) zult zien, is een hele pijnlijke en verdrietige realisatie. En een hele normale. Vecht er niet tegen en geef je daar maar gewoon aan over. Want het is verdrietig en het is klote, en dat mag je best vinden.
Daarover gaat dit gedicht:
Dat moment dat je bent uitgehuild,
denkt: ‘Nu is het mooi geweest.
Maar de stilte eeuwig blijkt te zijn,
dat moment, dat snijdt het meest.
Lees ook:
Kracht
Liefde
Kracht
Hoop
Dit gedicht maakte ik na het overlijden van mijn man
Mijn lief
Ik mis je grote handen
Je warme armen ,en je sterkte lijf
Maar het aller aller ergste mis ik gewoon je zijn
Je lachen en je kijken
Dat doet het meeste pijn
Je omschrijft het perfect. Het korte ziektebed van mijn lieve moeder, het moment van overlijden, het geregel, de uitvaart. Het was voor mij achteraf allemaal “peanuts”, vergeleken met dat enorme, eeuwige gemis.
Een fijne vakantie gehad met een vriendin, maar toen ik thuis kwam, alleen, leeg huis, had ik toch een dip.
Het blijft moeilijk, hoe gezellig je ook hebt gehad.
Prachtig hoe jij je gevoelens kan uiten met mooie innemende gedichten die na mijn hart liggen.
Helemaal waar. Alles moet z,n tijd hebben. Voor de een langer dan voor de ander.
Helemaal waar Ingrid Jansen,wat je schrijft.
Goedemiddag Martin.
Soms is het moeilijk om jezelf te uiten en dan huil je van binnen.
Fijne zondag!
Zo is dat Nel Vis Staal..
Mijn vriend is nog geen maand geleden overleden nu al moet je gewoon doen ik vind ook dat ieder zijn moment mag hebben en ook hoe lang wens jullie allemaal een fijne zondag geniet er van
Nog Gecondoleerd Joke, met het verlies van je vriend..heel veel sterkte gewenst.
inderdaad iedereen mag zijn moment en tijd nemen die hij of zij nodig heeft.
En dit gedicht precies op de dag dat mijn man 5 jaar geleden overleden is
Precies zo is het! Je vat in dit gedicht precies mijn gevoel. In december mijn broer overleden met wie ik een hele goede band had. Hij was mijn maatje door dik en dun. Hem nooit meer zien of spreken is niet te bevatten en snijdt echt door je ziel. Verdriet is nog te zacht uitgedrukt. Dank voor dit mooie gedicht!
Goedemorgen Martin. Het gemis gaat nooit weg. Maar we moeten door. Een fijne zondag.
Ben altijd nog steeds onder de indruk hoe goed en begrijpelijk jij alles kunt verwoorden.