Niets te vertellen – Dichtgedachten 869

Vind je dit gedicht mooi?Deel het op Facebook

Tegenwoordig hoor je vaak mensen een afspraak maken om te bellen. Hoe anders was dat vroeger, toen je te pas en te onpas iemand belde. De kleine dingen waarover je nu een appje of ander berichtje stuurt, gingen toen via de vaste lijn. En als je elkaar dan toch sprak, ben je voor je het weet een half uur verder en weer helemaal op de hoogte van wat er in het leven van de ander gebeurt.

Het is echt heel handig hoor, zo’n smartphone met alle functies die erbij komen kijken, maar het spontane is er vaak een beetje af. We lijken te zijn vergeten dat het ding niet alleen een soort minicomputer is, maar het in de basis een telefoon is, waarmee je dus kunt bellen.

Vroeger was niet alles beter, maar in sommige aspecten was het toch wel heel gezellig…

Daarover gaat het gedicht vandaag:

Ik mis die oude telefoon,
die niets anders kon dan bellen.
Toen spraken we elkaar gewoon,
zelfs als je niets had te vertellen.

14 gedachten over “Niets te vertellen – Dichtgedachten 869”

  1. Goedemiddag Martin!
    Hij is weer mooi en duidelijk vandaag.
    Heb nog steeds mijn vaste telefoon, helemaal goed!
    Mobiel alleen als ik met de auto weg ga..
    Fijne dag!

    Beantwoorden
  2. Ben het daar helemaal mee eens Martin. Sinds de smart fhones is het heel ongezellig geworden. Iedereen is daar alleen maar mee bezig en dan krijg je alleen een appje en een gezellig telefoongesprekje is er bijna niet meer bij. Gelukkig hebben mijn dochter en ik de afspraak elkaar ‘s avonds nog even te bellen; even de dag doornemen.

    Beantwoorden
  3. Ik heb hem nog hoor! Ook wel een IPhone, maar de gewone vaste telefoon staat nog gezellig in de kamer. Alleen familie heeft het nummer van de IPhone, maar gebruiken ook wel de vaste telefoon. Mijn man heeft helemaal niks met IPhone, heeft hem wel voor als hij gaat fietsen wil ik dat hij bereikbaar is, maar appen doet hij niet, kan het niet. Dus….

    Beantwoorden
  4. Het kan ook een mooi iets zijn de telefoon, ouderen die meegaan met de tijd(of je die nu goed of slecht vindt) kunnen ook als ze alleen zitten een spelletje spelen, whatappen, bellen ect. En ‘t is vaak niet eens teveel gevraagd, om de telefoon even naast je neer te leggen in gezelschap. Ik kan wel naar andere dingen van vroeger verlangen dan de “oude”telefoon.

    Beantwoorden
  5. Ik sluit mij helemaal aan bij de reacties van de andere lezers.
    Het is super makkelijk de smartphone,maar het ding veroorzaakt soms een grote leegte.
    En dat zijn idd die kleine dingen die je nu via de wh’app doet.
    Onze kleindochters leven voor de tel,maar bij oma word het ding even onzichtbaar en word er gelachen,gepraat,spelletjes gespeeld en dat vinden ze ontzettend gaaf!!!

    Beantwoorden
  6. Door de smartphone is ook de taal min of meer “uitgekleed” Bestaat alleen nog uit “aangeleerde gesprekstechniek” stereotype uitdrukkingen op overdreven opgewekte toon, waarachter een grote leegte schuil gaat, en een enorme haast om….tjaah….om….ergens hardhollend heen te gaan, waar je niet naar toe hoeft, of….iets hardhollend en competitief te “bereiken”, wat nergens toe leidt, omdat je ….er al bent, maar je daar helaas niet van bewust bent……Heel triest allemaal.

    Beantwoorden
  7. Dit is zo waar! Alles gaat via de app in korte mededelingen. Het persoonlijke is er helemaal af. De mobiel zit vastgeklemd in de hand. Daarom neem ik de tijd om te bellen. Heel gezellig!
    Fijne dag allemaal

    Beantwoorden
  8. Helemaal waar Martin, nu zit bijna iedereen vastgeplakt aan zijn mobieltje en is er zelfs bijna nooit een gesprek te voeren aan tafel!!
    Dan praat je vaak tegen een muur zal ik maar zeggen!!
    Fijn weekend.
    Groetjes Corrie

    Beantwoorden
  9. Zeker waar. Mijn moeder belt elke avond en dan nemen we in een half uurtje de dag weer door.
    Bedankt voor al je mooie gedichtjes.
    Lieve groet,

    Beantwoorden

Plaats een reactie

Item toegevoegd aan winkelwagen.
0 items - 0,00