Legoblokjes – Dichtgedachten #1130

Legoblokjes - Dichtgedachten #1130
Vind je dit gedicht mooi?Deel het op Facebook

Vannacht liep ik door een donkere huiskamer die bezaaid lag met Legoblokjes, en ik had geen sokken aan. Ik heb heel wat meegemaakt in mijn leven, maar dit was toch wel één van de spannendste momenten tot nu toe. Uiteraard kon ik het niet laten om er een gedicht over te maken.


Hoe zeer het ouderschap kan doen,
is iets dat je pas snapt,
als je zonder sok en schoen,
op een blokje Lego stapt.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *