Sterk zijn – Dichtgedachten #825

Vind je dit gedicht mooi?Deel het op Facebook

Van jongs af aan leren we op school al dat je nooit op mag geven. Dat je altijd je schouders eronder moet zetten en dat als het misgaat, en je valt, het zaak is om zo snel mogelijk weer op te krabbelen en door te vechten. Opgeven is géén opties.

Die les is heel begrijpelijk, immers, je wilt geen mensen vormen die bij de minste geringste tegenslag bij de pakken neer gaan zitten. Toch kan de boog niet altijd gespannen zijn. Hoe graag je dat ook wilt, je kunt niet altijd sterk zijn. Iedereen heeft een breekpunt, en soms is het gewoon fijn om dat heel even toe te geven en tegen jezelf te zeggen, ik kán even niet meer.

En dan lekker op de bank te kruipen met een kopje thee en koffie. Jezelf eventjes zielig vinden mag best. Daar kun je ook heel erg van opknappen. Zolang het maar niet je hoofdmodus wordt.

Soms is het stiekem ook heel fijn,
om tegen wil en dank,
even niet stoer en sterk te zijn,
met thee en koekjes op de bank.

10 gedachten over “Sterk zijn – Dichtgedachten #825”

  1. Mooi gedicht Martin,
    ik ben nu 71 jaar en in 1983 heb ik vh eerst een operatie ondergaan..aan mijn hand.
    Ik kwam huilend uit de narcose en nog wel versuft hoorde ik mezelf zeggen..je hoeft niet altijd flink te zijn …❤️

    Verder geniet ik van je gedichten, dank daarvoor🙏

    Beantwoorden
    • Ook al lukt het soms niet, gewoon door gaan.
      Heb geleerd niet klagen maar dragen en om kracht vragen.
      En uithuilen en opnieuw beginnen.
      Fijn zonnige zondag allen.

      Beantwoorden

Plaats een reactie

Item toegevoegd aan winkelwagen.
0 items - 0,00