Soms zijn we sterk omdat sterk zijn de enige optie is die we hebben. Je heb het ongetwijfeld wel eens om je heen gezien of zelf meegemaakt: het ene slechte nieuws na het andere dient zich aan en je moet klap na klap verwerken. Je kunt niet meer, maar je blijft staan, simpelweg omdat je niet anders kan. En pas aan het eind, als er licht is aan het einde van de tunnel, dan ineens word je overmand door emoties. Ik vergelijk dat altijd graag met leunen tegen de wind, je geeft tegengewicht omdat je anders omvalt, en daardoor blijf je staan. Maar als de wind ineens wegvalt, dan val je om. Dat helpt mij enorm als ik na een reeks tegenslagen niet begrijp waarom ik me ellendig voel op het moment dat het juist beter gaat of snel beter zal worden. Er is geen wind meer om op te leunen, dus je kunt, mag en zal eindelijk vallen. Daarover gaat dit gedicht.
Vaak voel je pas,
hoe zwaar iets was,
aan het einde van de lijn,
als je niet sterk meer hoeft te zijn.
Sterk – Dichtgedachten #1019
