Niet alle relaties en vriendschappen zijn voor eeuwig, in welk geval het beter is om elkaar te laten gaan. Als dat van beide kanten besloten wordt in goede harmonie, dan is daar helemaal niets mis mee. Helaas is dat vaak niet hoe het gaat. Het gebeurt helaas veel te vaak dat één van de twee niet meer verder wil, maar dat de ander niet bereid is om los te laten. Je kunt niets destructievers doen voor je eigenwaarde en zelfvertrouwen dan koste wat kost bij iemand willen blijven die geen enkele interesse meer in jou heeft.
Het gedicht hieronder lijkt heel negatief geschreven naar de persoon die je verlaat, maar draait in dit geval vooral om eigenwaarde. Juist op het moment dat iemand niet meer bij je wil zijn, is het belangrijk om je bewust te zijn van het feit dat jij de moeite waard bent, dat je het waard bent om tijd en energie in te steken. En als een ander dat niet kan of wil, dan moet je zijn of haar vertrek vooral niet in de weg staan. In werkelijkheid hoeft die ander natuurlijk helemaal niet stom te zijn, zolang de boodschap naar jezelf maar blijft: als iemand geen energie in mij wil steken, dan ga ik geen moeite doen om hem / haar te overtuigen van het feit dat ik die tijd en energie waard ben. Daarover gaat dit gedicht.
Als iemand stom genoeg is,
om jou te laten gaan.
Wees jij dan zo verstandig,
om dat niet in de weg te staan.
Laten gaan – Dichtgedachten #403
