Wanneer we kijken naar mensen die we bewonderen, dan zijn we vaak geneigd om te denken dat zij minder angst kennen dan wij. Dan zien we ze dappere dingen doen en denken: waren wij ook maar zo onbevreesd.
De realiteit is dat iedereen angst kent. De een laat zich er echter meer door tegenhouden dan de ander. Ik moet daar zelf regelmatig aan werken. Ik vecht vaak tegen mijn angst, en dat heeft geen zin. Angst is er met een reden. Soms is het een signaal, soms is het gewoon je eigen onzekerheid. Vechten tegen je angst heeft geen enkele zin, daar gaat het niet van weg. Wel kun je je afvragen of die angst realistisch is. En zo niet? Nou, dan ben je nog steeds angstig, maar dan doe je het gewoon bang.
Niemand is onbevreesd. Iedereen is wel eens bang. De vraag is of je je erdoor laat tegenhouden.
Dat is waarover dit gedicht gaat:
Luisteren naar angst en pijn,
gijzelt je hart je leven lang.
Je mag best ergens bevreesd voor zijn,
maar doe het dan gewoon maar bang.
