Wanneer je liefhebt wordt je gekwetst, daar is nu eenmaal niets aan te doen. Dat je daar kapot van bent is heel erg begrijpelijk, het schaadt immers je vertrouwen in de mensen. Wat ik echter heel erg zonde vind, is dat ik dan ook vaak verhalen hoor van mensen die het daarna volledig hebben opgegeven, en helemaal blijven hangen in hetgeen hen is aangedaahn. Ik heb daar geen oordeel over, maar ik vind het wel zonde, ik gun die mensen juist zoveel meer. Als je valt en je been openhaalt, dan kun je heel erg lang blijven balen van de val en je wond, maar je kunt je ook richten op de pleister die er voor zorgt dat je been straks weer zo goed als nieuw is.
Zo is het ook met mensen. Of het nu familie is, vrienden of misschien wel een mogelijke nieuwe liefde, de mensen om je heen die je helpen helen wanneer iemand je, bewust of onbewust, beschadigd heeft, zijn je liefde, energie en aandacht waard. Alle energie die je steekt in de oorzaak van je pijn, is eigenlijk heel zonde (tenzij het nodig is om tot een antwoord te komen waarmee je verder kunt). Richt je op de mensen die je opbeuren, zij zijn er voor je.
Daarover gaat het gedicht van vandaag:
Om mensen die je steeds verdriet doen,
is het zonde om te treuren.
Investeer liefde in de vrienden,
die je weer op weten te beuren.
Goedemiddag Martin,
Prachtig en duidelijk, heel mooi.
Fijne dag daar!
Helemaal waar Martin maar soms best moeilijk!
Fijne dag.
Wat een mooi verhaal Martin.
Fijne vrijdag!
Groetjes Corrie.