Ik heb Sinterklaas altijd al een magische tijd gevonden. Als kind, en zelfs nu nog als volwassene, had ik het gevoel dat je het bijna in de lucht kon ruiken: het is Sinterklaastijd (stiekem was dat dus gewoon de lucht van de open haard).
In de discussie van de afgelopen jaren meng ik mij absoluut niet. Waarom niet? Omdat het (mijn) kinderen echt helemaal niets uitmaakt, en Sinterklaas voor hen nog net zo magisch is als voor mij vroeger. En daar word ik heel gelukkig van. Daarover gaat het gedicht van vandaag.
Liedjes zingen, warme choco,
ben je lief genoeg geweest?
Pepernoten en cadeautjes,
Sinterklaas is zo’n knus feest
