Er zijn allerlei factoren die je een bepaalde richting op duwen. Wat is er ‘algemeen geaccepteerd’ in de maatschappij, hoe ben je opgevoed, met wat voor mensen ga je om?
Dit alles vormt je op een bepaalde manier, en daar is helemaal niks ergs aan. Totdat je merkt dat je je hart niet volgt omdat je meer meegaat in de verwachtingen van anderen dan die van jezelf.
Het kan heel lastig zijn om dan iets te veranderen. Mensen zullen misschien iets zeggen als ‘maar dat past toch helemaal niet bij je?’ Maar dat hoeft helemaal niet waar te zijn. Misschien past het juist wel heel goed bij jou, alleen niet bij hen.
Mensen die van je houden en het beste voor je willen, zullen waarschijnlijk achter je blijven staan en je blijven steunen. Zelfs als ze in het begin een beetje moeten wennen. En de mensen die je het geluk niet gunnen? Van hen kun je je afvragen of je ze wel in je leven wil.
Daarover gaat dit gedicht:
Laat niemand je ooit vertellen,
wie of wat je bent.
Er is maar één iemand ter wereld,
die je hart van binnen kent.
