Mensen zeggen vaak tegen mij dat ik niet zoveel moet nadenken. Dat is een onmogelijke opdracht. Als je mij vertelt dat ik niet moet nadenken, dan komt er alleen maar een gedachte bij: niet nadenken! Hoe druk het in je hoofd is, heb je vaak niet onder controle. Wat je vaak wél kunt sturen, is welke kant je gedachten opgaan. Alles wat je voedt, dat groeit, werd mij ooit eens vertelt. Dat geldt zowel voor je zorgen als voor de oplossingen. Wanneer je in de problemen zit, is het moeilijk om je op een oplossing te richten. Je blijft vaak hangen in het onheil dat boven je hoofd hangt. Begrijpelijk, maar het probleem is dat je het probleem daardoor steeds groter en belangrijker maakt.
Pas toen ik besefte dat ik bepaal waar ik mijn energie en aandacht aan geef en dat dit doorslaggevend is voor wat ik laat ontwikkelen in mijn brein en daarmee in mijn leven, besefte ik me ook dat ik bewust de beslissing moet nemen om aandacht te geven aan oplossingen, niet aan problemen. Dat is niet makkelijk, zeker als het een probleem is dat niet zomaar op te lossen is. Maar één ding is zeker: hoe meer aandacht je aan het probleem schenkt, hoe groter en belangrijker dat probleem wordt. Daarover gaat dit gedicht.
Alles wat je voedt dat groeit,
inclusief je zorgen.
Richt je op wat je wilt dat bloeit,
dan heb je iets te plukken morgen.
