Nog één dagje, en dan zit 2020 erop. En wat een jaar is het geweest. In januari dachten we nog dat de bosbranden in Australië hét evenement van het jaar zouden zijn.
Bleek dat even anders te gaan. Dat virusje dat in China opdook had voordat we het wisten ook Europa in zijn greep en daarna de hele wereld. Volgens mij is er sinds de Tweede Wereldoorlog geen gebeurtenis meer geweest die zoveel invloed op het leven in Nederland heeft gehad als Covid.
Mensen verloren hun baan, kinderen konden niet meer naar school, vliegtuigen bleven aan de grond en op vakantie gaan ging van de gewoonste zaak van de wereld naar iets waarvan je je toch wel even afvroeg ‘of het wel kon’.
Maar gelukkig gebeurden er ondertussen ook veel mooie dingen. Bedrijven innoveerden en ontdekten dat thuiswerken ook best een optie is, de lucht werd schoner.
Voor de een was dit jaar minder negatief dan voor de ander, maar toch zal voor iedereen gelden dat ze dit nooit zullen vergeten.
Voor de meeste mensen in Nederland was dit jaar toch wel het meest ingrijpende dat ze hebben meegemaakt. En dat is ook mooi om bij stil te staan. We hoefden namelijk eerder nooit bang te zijn om de deur uit te gaan, en hadden alle vrijheid om af te spreken met wie we wilden en doen wat we wilden. Hopelijk kunnen we in 2021 weer langzaam terug naar de oude manier van doen.
Ik hoop dat er voor jullie dit jaar ook een heleboel lichtpuntjes zijn geweest, en dat volgend jaar een prachtjaar wordt waarin we weer meer met elkaar kunnen afspreken – en we dat dan ook enorm waarderen.
Dat is dan ook de boodschap achter dit gedicht:
Over één ding zal iedereen,
het eens zijn met elkaar.
Of het nu vrolijk of verdrietig was,
mensen wát een jaar.