Een heleboel mensen streven continu naar geluk. Uiteraard, zou je misschien zeggen, want niet veel mensen zullen openlijk toegeven dat ze graag met minder genoegen nemen.
Maar het kan soms geen kwaad om te kijken naar waar je precies naar streeft. Is het iets waarvan je oprecht denkt dat het je leven zal verrijken? Of is het iets wat iedereen heeft, en waarvan jij daardoor denkt dat je het ook zou moeten willen?
Het lastige van dit soort dingen is, dat je er misschien niet per se gelukkiger van wordt als je het krijgt, maar dat je er wel ongelukkiger van kan worden als het op niets uitloopt.
Zijn er bijvoorbeeld dingen die je wel leuk lijken, maar waar je eigenlijk niet teveel moeite in wilt steken? Dan kun je voor jezelf nagaan of je het dan wel echt graag genoeg wilt.
Als de hele straat een dikke auto voor de deur heeft staan terwijl jij een tweedehandsje rijdt, voel je dan de behoefte om extra hard te werken of zuiniger te leven om ook zo’n auto te kopen? Of brengt jouw tweedehands auto je ook prima van A naar B, voor een fractie van de prijs van een grote nieuwe auto? En als je hier toch hard voor zou gaan werken, betekent het dan dat je wat je écht wilt intussen uit het oog verliest?
Geef jij veel geld uit aan nieuwe kleren omdat de mode ieder jaar verandert? Of ben je op zoek naar een partner omdat je graag een maatje wilt, of omdat je het lastig vindt om alleen te zijn?
Het kan geen kwaad om af en toe stil te staan bij wat je wilt, en na te gaan of dit daadwerkelijk een verrijking is van je leven, of dat het een door de maatschappij opgelegd ideaalbeeld is.
Afhankelijk van het antwoord, weet je ook gauw genoeg hoeveel tijd en energie je ergens in wil steken. En als je iets dan toch niet wil, dan bespaar je je een hoop moeite. En die kun je dan weer in iets steken dat je écht wilt bereiken.
Dat is de boodschap achter dit gedicht:
Zorg dat je in het leven,
niet van dromen wordt beroofd,
omdat je hart naar iets blijft streven,
waar je brein niet in gelooft.