Stralen in je eentje – Dichtgedachten #917

Het verliezen van een maatje, vriend of familielid is een van de ergste dingen die je kan overkomen. 

Iemand van wie je houdt, kan je laten stralen, je humeur verbeteren, je zelfvertrouwen opkrikken, en het leven zonniger laten lijken.

Maar wat nou als zo iemand wegvalt? Wanneer een vriendschap of relatie wordt gebroken, of wanneer iemand overlijdt? 

Dan ga je door een rouwproces, zowel als de breuk een keuze was als wanneer je voor een voldongen feit werd gesteld. Maar het doel van een rouwproces is om te leren leven zonder iemand, hoe hard het ook klinkt. Je moet bepaalde fases doormaken om in te zien wat er nog is zonder die persoon.

Op sommige dagen kan het voelen alsof het nooit meer licht wil worden, of alsof je nog maar een schaduw bent van jezelf. Probeer op die dagen te bedenken dat er altijd licht nodig is om een schaduw te kunnen vormen.

De zon is natuurlijk een flauw voorbeeld, maar jij bent ook een heel mooie, krachtige, belangrijke persoon, die prachtig is of er nu iemand aan je zijde staat of niet.

Het kan even duren voordat je dit kunt inzien, en dat mag. Niet alles kan binnen een dag worden opgelost, maar uiteindelijk ben je ontzettend veerkrachtig en kun je meer aan dan je denkt. Het kan daarbij helpen om te denken aan de zon: de warmte komt van binnenuit, en trekt niet alleen allerlei mooie dingen aan, maar het geeft ook ontzettend veel moois.

Daarover gaat dit gedicht:

Ook in je eentje kun je stralen,
ondanks tegenslag en pijn.
Kijk maar eens naar de zon,
die schijnt daar best goed in te zijn.