We krijgen allemaal op een bepaald moment een zware tijd te verduren. Je kunt er niet omheen. Het lijkt niet altijd even eerlijk verdeeld; de een lijkt alle pech te treffen, terwijl de ander soepel door het leven fietst, maar vergeet niet dat je ook nooit kunt weten wat een ander allemaal meemaakt.
Als je in zo’n periode zit waarin je het moeilijk hebt, bijvoorbeeld met je gezondheid, omdat er een geliefde overlijdt waar je lang verdrietig om bent of omdat je gewoon niet lekker in je vel zit, heb je niet altijd behoefte aan mensen om je heen. Of je hebt wel behoefte aan mensen om je heen, maar het lukt je niet om de hele dag aardig tegen ze te zijn.
Niet iedereen kan daar goed tegen. Ze zeggen niet voor niets dat je in moeilijke tijden leert wie je echte vrienden zijn. Dat kan het nog pijnlijker voor je maken, mensen die niet de moeite nemen om te te steunen in een lastige periode, maar je weet dan in elk geval waar je aan toe bent.
De vrienden die af en toe blijven checken hoe het met je gaat, die je blijven steunen en voor je klaar blijven staan, dat zijn de gouden mensen op wie je altijd kunt vertrouwen. Of het nu vrienden zijn, familieleden of buren, deze mensen geven écht om je en gaan niet alleen met je om wanneer je vrolijk bent.
Als je dan weer meer energie hebt, weet je in elk geval in wie je die energie het beste kunt steken.
Daarover gaat dit gedicht:
Echte vrienden leer je kennen,
in de allerzwaarste tijd.
Onverwachte steunpilaren,
terwijl de rest je liever mijdt.
