We willen allemaal oud worden, maar niemand wil het zijn, las ik ooit ergens. En hoewel dat meer geldt voor de één dan voor de ander, is het wel zo dat we vaak moeite hebben met ons lichamelijk verval, en dan met name wat het met ons uiterlijk doet.
Misschien wordt je haardos minder dik, of blijft er verdraaid weinig haar over, wellicht word je grijs, en is je lichaam niet meer zo strak als vroeger. Misschien heb je allemaal rimpels op je gezicht. Het probleem begint al bij hoe we het noemen: verval. Want hoewel je het zo kunt zien, kun je je lijf ook zien als iets dat zich voortdurend ontwikkeld.
Zo zijn rimpels een prachtig bewijs van hoe je hebt geleefd. Je ziet de zorgen, de vreugde, de angst, allemaal getekend op iemands gezicht. Een gezicht zonder rimpels is als een boek zonder tekst.
Daarover gaat het volgende gedicht:
Schaam je niet voor rimpels,
ze vormen samen een gedicht,
dat als het dagboek van je leven,
is gegraveerd in je gezicht.