Iedereen heeft dromen, hoe groot of klein dan ook. Als kind is je droom misschien om astronaut te worden, daarna wil je misschien onderzoeker worden, kapper, schrijver, wetenschapper of ondernemer… wat het ook is, het begint in veel gevallen met een droom.
De ene droom is sterker dan de andere. Een kinderwens bijvoorbeeld kan een heel sterke droom zijn, terwijl het je niet zo heel veel uitmaakt wat je doet voor de kost. Gezond worden na ziekte is een enorm sterke droom, terwijl daar tegenover staat dat je kleinere wensen hebt voor in de tussentijd of daarna.
Je hebt niet altijd invloed op je dromen. Maar als je het echt heel graag wil, dan is de eerste stap om eraan te beginnen. Breek je een been? Dan loop je daarna misschien nooit meer zo soepel als daarvoor. Maar zonder revalidatie ben je al helemaal nergens.
Het is enorm zonde om je op een gegeven moment te realiseren dat je niet eens je best hebt gedaan om te bereiken wat je zo graag wilt. Je kunt uiteindelijk misschien beter een droom niet halen ondanks dat je je best ervoor hebt gedaan, dan moeten leven met het idee dat je er überhaupt nooit aan bent begonnen.
Daarover gaat dit gedicht:
De meest pijnlijke dromen,
zijn die waar je uit ontwaakt,
omdat je de gok niet hebt genomen,
en ze niet hebt waargemaakt.
