Niemands geluk zit in een constant stijgende lijn. Alles gaat met ups en downs. Als alles goed gaat, herinner je je niet altijd meer hoe het voelde toen het eerder minder goed ging. En als het minder gaat, is het vaak ook lastig om positief te blijven en te onthouden hoe het voelt als alles goed gaat.
Het is dan niet altijd makkelijk om je voor te blijven houden dat het op een gegeven moment weer beter gaat. Maar als je niet probeert, dan lukt het zeker niet. Soms komen dingen niet aanwaaien, maar moet je er je best voor doen.
Het kan heel verleidelijk zijn om je in huis op te sluiten en bijvoorbeeld zielige films te kijken, maar de kans is klein dat je op die manier iets verandert. Er hoeft niet eens heel veel voor nodig te zijn. Je zou bijvoorbeeld een keer voor een komedie kunnen kiezen en kijken of je daar nog om kunt lachen.
Als dat lukt, kun je daarna misschien kijken of je steeds een klein stapje verder kunt gaan en steeds meer fijne dingen opzoeken. Je pijn gaat er niet voorgoed van weg, maar jij bent meer dan je pijn en je verdient het om een fijn leven te hebben. Je bent alleen wel zelf degene met de handen aan het stuur.
Daarover gaat dit gedicht:
Zelfs als het donker is en stil,
kan een mens nog liefde geven.
Via een glimlach en de wil,
om ondanks pijn voluit te leven.